Wij zijn net zo versnipperd als de wereld zelf. In plaats van ons zelf te zien als een samenhangend geheel, dat we door middel van zelfreflectie proberen te ontdekken, zouden we dat zelf beter kunnen beschouwen als een complexe verzameling emoties, neigingen, verlangens en eigenschappen die ons vaak verschillende, tegenstrijdige richtingen uit sturen. Door dat te doen, te accepteren worden we plooibaar en lopen we niet het gevaar onszelf op een momentopname vast te pinnen.