Mijn ik is uitermate ongrijpbaar. ‘The illusive mind’
Mijn BodyMind reageert op mijn omgeving. Automatisch en autonoom. Die reactie hangt af van hoe veilig mijn social engagement systeem de situatie inschat: veilig, onveilig, levensbedreigend. En ik beweeg van moment op die schaal van veiligheid. Mijn innerlijke wereld speelt ook nog eens mee. Mijn bewuste en onbewuste percepties. een oneindige reeks van mogelijke reacties. maar wel volgens een zoveel mogelijk vast patroon anders wordt ik gek en raak ik in een psychose, ik ben mijn grond kwijt en ben alleen nog maar de reactie zonder centrum.
Ik is een samengestelde reactie. Gefractioneerd.
‘Ik’ ben niets meer dan een reactie
Iets neemt waar. Dat is geen ‘ik’
Hersenspoelen? Precies. Tegenovergestelde is dus ook waar. Wij zijn niet meer dan een bio computer. Met ‘iets’ dat zichzelf waarneemt.
A large part of my identity is in the hands of other people
