Er is niets mis met jou! Hooguit is er iets met je beveiligingssysteem dat verkeerd is afgesteld. Ooit. Toen er een belangrijke reden was om een aanpassing te maken in je perceptie van wat je zag en daar een aangepaste reactie op hebt gevonden. Die aanpassing heeft je veilig naar dit moment gebracht. Chapeau beveiligingssysteem!
Dat ik er nu als volwassene last van hebt is een ander punt. Daar kan ik dan aan werken. Maar wel werken vanuit het besef dat er met MIJ niets mis is. Dat ik onder de deken van mijn geconditioneerde gedrag nog puur ben, wel met ervaring, en dat maakt mij rijker. Een deel van mijn talenten komen daarvandaan. De beveiliging uit mijn kindertijd kn voorzichtig worden losgelaten. Voorzichtig en dankbaar. Dankbaar, want het gedrag heeft mij wel veilig naar dit moment gebracht. Voorzichtig omdat ik ging peuteren aan mijn beveiligingssysteem en dat heeft maar 1 doel. Mij veilig houden. En als er nog geen goed en beproefd alternatief is dan zal het oude systeem op de oude bekende manier op een prikkel reageren.
Ik zie het beveiligingssysteem als een bang dier of een bang kind. Dat verbied ik ook niet om bang te zijn, of boos, of verdrietig. Dat begeleidt ik liefdevol zodat het de ervaring kan verwerken. Als een goede ouder. De meeste mensen hebben een bepaald beeld bij een goede ouder, namelijk hun eigen ouders die oh zo hun best deden. Vanuit liefde. Alleen of zij in het geval van het trauma een goede ouder waren kan in twijfel getrokken worden. Trauma ontstaat doordat er geen fysieke of emotionele verbinding was in een situatie die op dat moment onbevattelijk en onverwerkbaar was in mij als kind.
