In het herstel van mijn trauma of het veranderen van mijn persoonlijkheidsstructuur, hoe je het ook bekijkt, vraag dat ik op een gegeven moment het verhaal over mijzelf zal moeten veranderen.
Waar geloofde ik in, waar geloof ik nu in? Welk verhaal heb ik aangepast?
Zonder verhaal heb ik geen structuur. leef ik van moment naar moment `onder enige vorm van anker. ik geloof dat een psychose zo voelt. Geen anker, en wel veel ongerelateerde reactiviteit in mij. Totale chaos.
Zo zijn er kleine verhalen over mij en grote verhalen over de wereld, over de kudde, of zelfs het universum heeft haar verhalen. Zo hadden mensen lang dominante verhalen over goden of zelfd]s een alomvattenbde god. zelf geloof ik niet in een enkele god maar wel in een heleboel goed. Ook dat is een verhaal. Een perspectief dat groter is dan een enkel moment van mij zijn. omdat ik anderes nergens aan kan hechten. dan kan ik mij niet orienteren, de wereld om mij heen organiseren. Dat zelfde geldt voor de maatschappij om mij heen als geheel. Met een grotere verhaal kan ik hier en daar en gisteren en morgen een plek geven.
En uit die grote verhalen komen omgangsvormen en een morele goedheid. Om vanuit respect voor elkaar en de wereld te bewegen. Desnoods zonder het concept van een enkele god als de grote conceptuele moraalridder buiten mij.
