De mooiste duiding van Tantra is voor mij het woord ‘continuïteit’. Zonder tussenkomst, zonder barrière vloeiend. Geen plan, geen focus, geen doen. Volgend wat zich aandient vanuit een open vrije beweging.
Tantra wordt in het Westen vaak geassocieerd met sexualiteit. Veel religies ontkennen, of op zijn minst onderdrukken fysieke aspecten van het leven. Tantra benoemt ook het fysieke als deel van het geheel.
Omdat dit fysieke zo onderbelicht is in monotheïstische geloven (Bijbel, Tora, Koran), heeft dit fysieke aspect de aandacht getrokken van de westerse seksueel onderdrukte geest. Wat waren we blij dat het fysieke er opeens mocht zijn. Dat fysieke is op grote schaal omarmt zonder het geheel in ogenschouw te nemen. Het was alsof voornamelijk dat stukje van Tantra is geëxporteerd naar het schaamtevolle en tegelijk aanrakingshongerige Westen.
Tantra vraagt consent, aanwezigheid, bewustzijn onderscheidingsvermogen en zelfkennis, bewustzijn van de eigen schaduwen. Om je zonder grenzen in aanwezigheid van een ander mens veilig te voelen vraagt groot vertrouwen. Groot vertrouwen in de ander maar vooral ook groot vertrouwen in mijzelf. Vertrouwen dat ik mijn grenzen zal bewaken, vertrouwen dat ik mijn grenzen waarneem en er op handel.
