Ik heb 1 diepstgewortelde overlevingsbehoefte als mensdier, namelijk verbinding met de kudde. Daar zal mijn bodymind alles aan doen om die verbinding te behouden. Zonder vebinding ga ik dood. Is de ingebakken perceptie van mijn bodymind systeem.
Nu kan het best zijn dat ik zo’n nare ervaring met de kudde heb dat ik mij ervan afkeer en alleen verder ga. Dan nog is de verbinding er maar nu in de vorm van een afwijzing en het mijden van diezelfde kudde. Dit geeft toch een onbewuste spanning. Er lekt energie weg. Totdat ik mij dermate van mijn conditionering ontdaan heb dat ik autonoom voel en denk. Dan kan ik in of buiten de kudde zijn zonder daar een voorkeur bij te ervaren. Dan ben ik, dan reageer ik in het moment op dat wat zich aandient, zonder associaties met iets prettigs cq onprettigs.
Trauma is een overweldigende gebeurtenis ervaren in isolatie van de kudde. Geisoleerd en zonder handelingsmogelijkheid. Ik kon niet van A naar een veiliger B.
Als ik in A zit en een gebeurtenis is onveilig of levensbedreigend dan zal ik weg willen van A naar B. De kudde is mijn redding maar als ik mij niet verbonden ervaar dan zal mijn systeem iets ‘bedenken’ zodat er een soort van pseudoveiligheid wordt ervaren. Geen echte oplossing voor het ervaren probleem maar een pseudo-oplossing. Die goed genoeg is voor nu om mijn systeem te her-reguleren. Ik weet even niets beters te bedenken.
Zo’n pseudo oplossing is een dissociatie. Een ontkoppeling in het bewustzijn, waardoor bepaalde acties of ervaring optreden buiten het normale bewustzijn. Dit kan door de gebeurtenis een andere betekenins te geven. Bijvoorbeeld ‘slaan hoort erbij’ of ‘slaan is teken van liefde’, ‘hij bedoelt het goed’, etc. Of ik ontken dat het erg is, of zelfs niet gebeurt is, (DISSOCIATIEVE STOORNISSEN).
Vaak dissocieren mensen door iets wat ouder doen te copieren om zo in de gust te komen van die ouder. Niet heel bewust, maar bijna automatisch. En als het schijnt te werken dan houden we dit in de progarmmatuur.
Er onstaat een lovecontract dat zegt; Als ik x doe hou je dan van mij. Als ik mij onzichtbaar maak, hou je dan van mij. Als ik boos doe, hou je dan van mij. Als ik mijzelf wegcijfer, hou je dan van mij. En dit wordt een levenslang contract waar ik geeneens bewust voor heb getekend. Ik heb een klus aangenomen die ik eigenlijk niewt eens wilde. Pfew!
Als ik gewend ben aan iets in mijn kindertijd, bijvoorbeeld aardbeien op zondag, dan kan het (onbewust) fijn voelen om als volwassenen aardbeien op zondag te eten. Het is vertrouwd. Zo kan ook een onprettige belevenis vertrouwed voelen waardoor het vertrouwde de voorrang krijgt ten opzichte van iets onbekends, ook al is dat onbekende veiliger, beter voor ons. Wat de boer niet kent dat eet ie niet.
Connectie
Mensen worden veel te vroeg geboren. Dieren worden geboren en kunnen al vrij snel iets zelfstandig doen. Lopen, wegvliegen, grazen, BIj mij als mens duurde het al een jaar eer ik voorzichtige eerste stapjes zette. Die vroeggeboorte sluit aan bij onze obsessie bij verbinding meken met de kudde, de moeder in eerste instantie. Moeder is alles. Moeder is overleving.
