Als ik heb aangeleerd gekregen dat bepaald gedrag (bv slaan) normaal is en ik kom er achter dat dit niet normaal is. Dat als ik uitga van mijn grenzen en vanuit een authentiek zelf dat dit niet normaal is. Dan zie ik dit gedrag van bv mijn verzorgers plots in een ander daglicht. Dat is al een hele omschakeling, een emotionele transformatie.
En als ik dat soort gedrag in mijn verzorgers zie en daar steeds meer vertrouwd wordt met een ander gedrag als normaal zien, een ander ervaren vanuit een authentiek veiligheidsbesef, dan kan het zomaar zijn dat ik dat oude foute gedrag ook in anderen waarneem, soms in net even andere nuances. En daar wat van vindt, daar ook mijn grenzen in moet stellen, iets wat ik voorheen niet deed, omdat ik het gedrag normaal vond.
Bijvoorbeeld dat ik vroeger narcistisch gedrag normaal en ok vond. Dat ik dat ineens niet meer pik en het dus van niemand meer pik en dat dan blijkt dat ik meerdere mensen om mij heen heb die dat gedrag vertonen zonder dat ik dat vroeger als vervelend heb ervaren. Maar nu het open ligt, nu ik er bewust van ben, inclusief mijn eigen conditionering hierin in het verleden, dan irriteert mij dat nu in hoge mate.
Is er dan niemand meer normaal?
